Leonberger

Leonberger to majestatyczny, potężny pies o łagodnym spojrzeniu i niezwykłej elegancji. Choć jego imponujący wygląd może budzić respekt, w rzeczywistości to zrównoważony, cierpliwy i przyjacielski olbrzym. Rasa ta łączy siłę i pewność siebie z wrażliwą, lojalną naturą. Leonberger od lat ceniony jest jako pies rodzinny, towarzysz dzieci, a także pies pracujący – wykorzystywany w ratownictwie wodnym i terapii.
Ten wyjątkowy pies pochodzi z Niemiec, a jego historia sięga XIX wieku. Dziś Leonberger uchodzi za synonim spokoju, odwagi i majestatycznej postury. To rasa, która łączy w sobie cechy psa stróżującego, użytkowego i towarzyskiego, dzięki czemu odnajduje się zarówno w pracy, jak i w roli wiernego członka rodziny.

Zalety:

• niezwykle łagodny i przyjazny wobec dzieci

• bardzo lojalny i oddany rodzinie

• inteligentny i chętnie współpracuje z człowiekiem

• odporny psychicznie, nie reaguje nerwowo na stresujące sytuacje

• doskonały pływak – idealny do ratownictwa wodnego

• piękny wygląd i majestatyczna sylwetka

• dobrze dogaduje się z innymi psami i zwierzętami

• ma zrównoważony temperament, nie jest agresywny

Wady:

• wymaga dużo przestrzeni i ruchu

• obficie gubi sierść, szczególnie w okresie linienia

• źle znosi wysokie temperatury

• potrzebuje regularnej pielęgnacji sierści

• krótka średnia długość życia w porównaniu do mniejszych ras

• potrafi być niezależny, jeśli nie jest konsekwentnie szkolony

• duże koszty utrzymania (karma, weterynarz, pielęgnacja)

• może ślinić się, zwłaszcza po piciu lub jedzeniu

Rasa Leonberger powstała w połowie XIX wieku w niemieckim mieście Leonberg. Jej twórcą był Heinrich Essig, który pragnął stworzyć psa łączącego majestat lwa z łagodnością i lojalnością towarzysza rodziny. Do stworzenia rasy wykorzystano bernardyny, nowofundlandy oraz psy górskie pirenejskie. Efektem była potężna, ale przyjazna rasa o złotobrązowym umaszczeniu i długiej sierści przypominającej lwią grzywę.
Leonberger szybko zyskał popularność wśród arystokracji europejskiej – był ulubieńcem takich osobistości jak cesarzowa Elżbieta Austriacka (Sisi) czy książę Walii Edward VII. W czasie II wojny światowej rasa niemal wyginęła, jednak dzięki zaangażowaniu hodowców z Niemiec i Szwajcarii została odbudowana. Dziś Leonberger jest ceniony na całym świecie za swój spokojny temperament, siłę i wszechstronność.

Leonberger to pies o imponującej sylwetce i harmonijnych proporcjach. Mimo dużych rozmiarów zachowuje wdzięk i zwinność. Jego ruchy są płynne, a postawa dumnie wyprostowana.
Głowa jest duża, ale proporcjonalna, z szeroką kufą i czarną maską. Oczy mają barwę od jasno- po ciemnobrązową, a spojrzenie jest łagodne i inteligentne. Uszy są średniej wielkości, wysoko osadzone, przylegające do głowy. Sierść długa, gęsta i lekko falująca, tworząca charakterystyczną grzywę wokół szyi. Ogon obficie owłosiony, noszony prosto lub lekko zwisający.

Leonberger to pies rodzinny w pełnym tego słowa znaczeniu. Jest spokojny, zrównoważony i niezwykle przywiązany do ludzi. Wobec dzieci wykazuje się wyjątkową cierpliwością, a w kontaktach z obcymi zachowuje uprzejmą rezerwę.
To pies o dużym sercu, który wymaga bliskości i uwagi człowieka – źle znosi izolację czy długie godziny samotności. Leonberger nie jest typem psa agresywnego, ale w razie zagrożenia stanowczo broni swojego domu i rodziny.
Jest inteligentny i stosunkowo łatwy w szkoleniu, jeśli prowadzi się go z konsekwencją i spokojem. Ma silny instynkt opiekuńczy i potrzebę przynależności do stada, dlatego najlepiej czuje się wśród ludzi.

Wzrost: psy 72–80 cm, suki 65–75 cm
Waga: psy 55–77 kg, suki 45–61 kg
Umaszczenie: złote, rude, czerwonobrunatne, z obowiązkową czarną maską
Średnia długość życia: 8–10 lat
Pochodzenie: Niemcy
Grupa FCI: grupa II – pinczery, sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.2 – molosy typu górskiego

Leonberger to prawdziwy łagodny olbrzym o wspaniałym usposobieniu i niezwykle stabilnej psychice. Charakteryzuje się równowagą emocjonalną, spokojem i lojalnością, co czyni go doskonałym psem rodzinnym. Mimo imponujących rozmiarów jest delikatny w obyciu, cierpliwy i uważny. Wyróżnia go wyjątkowa empatia – potrafi wyczuć nastrój swojego opiekuna i dostosować do niego swoje zachowanie. Nie jest agresywny, ale w razie potrzeby potrafi zareagować zdecydowanie, broniąc swojego terytorium i bliskich. Leonberger to pies, który kocha bliskość człowieka – źle znosi samotność, dlatego nie powinien być izolowany. Jego natura opiekuna sprawia, że idealnie sprawdza się w roli towarzysza rodzinnego, psa terapeutycznego lub ratownika wodnego.

Leonberger to jedna z ras, które najlepiej odnajdują się w rodzinach z dziećmi. Jest niezwykle cierpliwy, spokojny i wyrozumiały. Nie reaguje nerwowo na dziecięce hałasy czy przypadkowe szturchnięcia. Chętnie uczestniczy w zabawach, ale zawsze zachowuje umiar i ostrożność, co czyni go bezpiecznym kompanem dla najmłodszych. Ze względu jednak na swoje rozmiary, kontakty z bardzo małymi dziećmi powinny odbywać się pod kontrolą dorosłych – pies może je niechcący przewrócić. W rodzinach z dziećmi Leonberger odgrywa rolę czujnego opiekuna i łagodnego przyjaciela, który nigdy nie zawiedzie.

Leonberger z natury jest towarzyski i zrównoważony, dlatego zwykle dobrze dogaduje się z innymi psami i zwierzętami domowymi. Nie wykazuje agresji, choć w kontaktach z obcymi samcami może czasem okazać dominację, zwłaszcza jeśli nie został odpowiednio zsocjalizowany. Dzięki swojemu spokojnemu temperamentowi potrafi żyć w zgodzie z kotami, a nawet mniejszymi zwierzętami, jeśli od małego przyzwyczajony jest do ich obecności. Leonberger preferuje harmonię i spokój w domu – nie jest typem psa konfliktowego, a raczej rozjemcy.

Leonberger to rasa, która nie jest przystosowana do życia w małym mieszkaniu. Choć jest spokojny i nie należy do nadaktywnych psów, jego rozmiary, potrzeba przestrzeni i ilość sierści czynią z niego typowego mieszkańca domu z ogrodem. Najlepiej czuje się, gdy ma możliwość swobodnego poruszania się po otwartej przestrzeni. W bloku może się męczyć, zwłaszcza latem – jego gęsta sierść powoduje szybkie przegrzewanie się organizmu. Jeśli jednak właściciel jest w stanie zapewnić mu codzienną, intensywną dawkę ruchu i chłodne miejsce do odpoczynku, Leonberger może funkcjonować nawet w mieszkaniu, o ile nie spędza tam całych dni bez kontaktu z człowiekiem.

Leonberger to pies o wysokiej inteligencji i silnym instynkcie współpracy, ale wymaga konsekwentnego i spokojnego szkolenia. Najlepiej reaguje na pozytywne metody oparte na nagrodach i pochwałach. Nie toleruje kar fizycznych ani krzyków – jego psychika jest wrażliwa, a surowe traktowanie może prowadzić do utraty zaufania. Mimo łagodnej natury potrzebuje jasno określonych zasad, ponieważ w przeciwnym razie może próbować przejąć kontrolę. W szkoleniu warto skupić się na budowaniu relacji i posłuszeństwa – Leonberger chętnie uczy się nowych komend, zwłaszcza jeśli czuje, że robi to dla swojego opiekuna. Dzięki inteligencji i stabilnemu temperamentowi świetnie sprawdza się w psich sportach, takich jak obedience, tropienie czy praca w ratownictwie.

Tak, Leonberger to rasa bardzo inteligentna i spostrzegawcza. Potrafi samodzielnie analizować sytuacje i podejmować trafne decyzje, co jest cechą charakterystyczną psów pasterskich i stróżujących. Jego mądrość nie polega jednak na ślepej uległości – Leonberger to pies myślący, który czasem woli działać po swojemu, jeśli uzna, że ma rację. W szkoleniu trzeba więc wykazać się cierpliwością i spokojem. Rasa ta doskonale zapamiętuje polecenia i potrafi stosować je w praktyce, zwłaszcza gdy widzi sens w wykonywaniu zadań. Dzięki tej inteligencji Leonberger bywa wykorzystywany jako pies ratowniczy, terapeutyczny i towarzyszący osobom starszym.

Leonberger z natury jest psem przywiązanym do swojego terytorium i rodziny, więc nie ma silnej tendencji do ucieczek. Jeśli jednak zostanie pozostawiony sam na dużym, niezabezpieczonym terenie lub będzie zaniedbany emocjonalnie, może spróbować oddalić się w poszukiwaniu towarzystwa. Najczęstszą przyczyną takich zachowań jest nuda lub samotność, a nie instynkt łowiecki. Wystarczy zapewnić mu kontakt z ludźmi i odpowiednią dawkę aktywności, by nie miał potrzeby opuszczania posesji.

Leonberger to doskonały pływak – jego silne ciało, błoniasta struktura łap i naturalna pewność w wodzie czynią go rasą stworzoną do pracy ratowniczej. Woda sprawia mu ogromną przyjemność, a kąpiele w jeziorze lub rzece są dla niego doskonałym sposobem na ochłodzenie i zabawę. Leonberger często wykorzystywany jest w ratownictwie wodnym, gdzie jego odwaga i instynkt pomocy okazują się bezcenne. Pływanie pomaga mu też zachować dobrą kondycję fizyczną przy niskim obciążeniu stawów, dlatego to doskonała forma aktywności dla tej masywnej rasy.

Leonberger nie jest typem psa hałaśliwego. To rasa zrównoważona i spokojna, szczekająca tylko w uzasadnionych sytuacjach. Używa swojego głębokiego, donośnego głosu głównie po to, by ostrzec przed intruzem lub poinformować opiekuna o niepokojącym dźwięku. Nie szczeka bez powodu i nie należy do psów uciążliwych dźwiękowo, o ile nie czuje się zaniedbany. Jego szczeknięcie jest niskie i potężne, dzięki czemu skutecznie odstrasza intruzów nawet wtedy, gdy pies pozostaje spokojny.

Choć Leonberger nie jest nadaktywny, potrzebuje regularnej, umiarkowanej aktywności fizycznej. Dorosły osobnik powinien mieć zapewnione co najmniej 1,5–2 godziny ruchu dziennie – spacery, pływanie, zabawy na świeżym powietrzu. Nie jest to pies stworzony do intensywnego biegania, ale długie, spokojne spacery to jego żywioł. Brak ruchu prowadzi do otyłości i problemów ze stawami, dlatego aktywność jest kluczowa dla zachowania zdrowia. Należy unikać forsowania młodych psów, których stawy dopiero się rozwijają.

Leonberger to rasa generalnie zdrowa i odporna, ale jak większość dużych psów, ma predyspozycje do pewnych schorzeń. Do najczęstszych należą choroby układu kostno-stawowego oraz problemy z sercem. Prawidłowe żywienie, utrzymanie odpowiedniej masy ciała i regularne kontrole weterynaryjne są niezbędne, by pies cieszył się dobrą kondycją. Leonbergery wymagają też troski o higienę skóry i sierści – ze względu na gęsty włos mogą mieć skłonność do podrażnień i zapaleń skóry, zwłaszcza przy nadmiarze wilgoci. Właściciel powinien dbać o zbilansowaną dietę bogatą w kwasy omega-3, by wspierać stawy i sierść, a także kontrolować wagę, która w tej rasie ma ogromne znaczenie dla zdrowia.

Leonberger to rasa stosunkowo odporna, jednak jak większość dużych psów, ma predyspozycje do pewnych schorzeń. Najczęściej spotykanym problemem jest dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, która objawia się kulawizną, sztywnością oraz niechęcią do ruchu. Wymaga ona leczenia farmakologicznego lub – w cięższych przypadkach – operacyjnego. Drugą częstą przypadłością są choroby serca, zwłaszcza kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM), która prowadzi do osłabienia mięśnia sercowego. W starszym wieku zdarzają się również problemy z kręgosłupem i stawami, wynikające z dużej masy ciała. Leonbergery mogą też cierpieć na entropium lub ektropium, czyli nieprawidłowe wywinięcie powieki, oraz na zanik siatkówki (PRA), prowadzący do pogorszenia wzroku. Niekiedy występuje także nowotwór kości (osteosarcoma), typowy dla ras olbrzymich. Aby minimalizować ryzyko chorób, hodowcy powinni badać psy pod kątem wad genetycznych, a właściciele – dbać o odpowiednie żywienie i regularne kontrole weterynaryjne.

Średnia długość życia Leona wynosi 8–10 lat, co jest typowe dla dużych ras. Przy właściwej opiece, zbilansowanej diecie i umiarkowanym wysiłku fizycznym niektóre osobniki dożywają nawet 12 lat. O długowieczności decyduje przede wszystkim prawidłowa masa ciała, profilaktyka chorób stawów i serca oraz unikanie nadmiernego obciążania młodych psów w okresie wzrostu. Kluczowe znaczenie ma także jakość hodowli – psy po przebadanych rodzicach żyją statystycznie dłużej i cieszą się lepszym zdrowiem.

Pielęgnacja Leonbergera wymaga regularności, ale nie jest trudna, jeśli wykonywana systematycznie. Jego długa, dwuwarstwowa sierść wymaga czesania minimum 2–3 razy w tygodniu, aby zapobiec kołtunieniu się włosa i gromadzeniu martwego podszerstka. W okresie linienia, który występuje dwa razy w roku, czesanie powinno być codzienne. Należy również kontrolować uszy, które ze względu na swój kształt mogą gromadzić wilgoć i wosk, co sprzyja stanom zapalnym. Oczy warto przemywać regularnie, zwłaszcza u psów z tendencją do łzawienia. Leonberger nie wymaga częstych kąpieli – wystarczy robić to kilka razy w roku lub w razie zabrudzenia, z użyciem delikatnego szamponu dla psów o długiej sierści. Warto także dbać o pazury, zęby i stan skóry, szczególnie latem, gdy pies przebywa dużo na dworze.

Tak, Leonbergery gubią sporo sierści, zwłaszcza podczas okresów linienia – wiosną i jesienią. Ich gruby podszerstek intensywnie wypada, dlatego regularne szczotkowanie jest konieczne, by utrzymać porządek w domu i zdrowy wygląd sierści. Poza tym okresem gubienie włosów jest umiarkowane i można je kontrolować odpowiednią pielęgnacją oraz dietą bogatą w kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, które wspierają kondycję skóry i sierści.

Niestety, Leonberger nie jest polecany dla alergików. Mimo że jego sierść jest piękna i gęsta, to intensywnie linieje i produkuje znaczne ilości łupieżu, który jest głównym alergenem. W dodatku duży rozmiar psa powoduje większe rozprzestrzenianie alergenów w otoczeniu. Osoby z alergią na sierść powinny rozważyć rasy uznawane za hipoalergiczne, takie jak pudel, lagotto romagnolo lub bichon frise.

Dieta Leonbergera musi być dopasowana do jego wagi, wieku i aktywności fizycznej. Jako duży pies o wolnym metabolizmie potrzebuje wysokiej jakości białka zwierzęcego, które wspiera rozwój mięśni, oraz odpowiedniego poziomu tłuszczu dla energii. W diecie nie może zabraknąć glukozaminy, chondroityny i kwasów omega-3, które wspomagają zdrowie stawów i skóry. Najlepiej sprawdzają się karmy typu large breed dla dużych ras, które zapobiegają zbyt szybkiemu wzrostowi i przeciążeniu kości u młodych psów. Warto wybierać karmy zawierające ryby, jagnięcinę lub drób oraz warzywa i owoce jako źródła witamin. Leonberger powinien unikać nadmiaru węglowodanów i soli. W przypadku psów starszych lub mniej aktywnych poleca się dietę o obniżonej kaloryczności, aby zapobiec otyłości.

Dorosły Leonberger powinien otrzymywać 2 posiłki dziennie, najlepiej o stałych porach – rano i wieczorem. Szczenięta karmione są częściej, 3–4 razy dziennie, w mniejszych porcjach. Ze względu na dużą masę ciała i ryzyko skrętu żołądka, pies nie powinien jeść bezpośrednio przed ani po intensywnym wysiłku. Warto podawać karmę w misce umieszczonej na podwyższeniu, co ułatwia trawienie i zmniejsza ryzyko połknięcia nadmiaru powietrza.

Cena szczenięcia Leonbergera z legalnej, zarejestrowanej hodowli w Polsce wynosi zazwyczaj od 6000 do 9000 zł, w zależności od pochodzenia, renomy hodowli oraz jakości rodziców. Psy z doskonałym rodowodem, przeznaczone do wystaw lub hodowli, mogą kosztować nawet ponad 10 000 zł. Należy unikać tanich ofert z nielegalnych hodowli, gdzie psy często są chore lub nieprzebadane genetycznie.

Utrzymanie Leonbergera wiąże się z wysokimi kosztami, głównie ze względu na jego rozmiar. Miesięczne wydatki na dobrej jakości karmę to ok. 400–600 zł, a dodatkowo należy doliczyć koszty profilaktyki zdrowotnej, szczepień, preparatów przeciw pasożytom, wizyt weterynaryjnych i pielęgnacji – razem nawet 800–1000 zł miesięcznie. Roczne wydatki mogą sięgać 10 000–12 000 zł, zwłaszcza jeśli pies wymaga leczenia ortopedycznego lub suplementacji stawów.

• Leonberger został stworzony, by przypominać lwa – jego majestatyczna grzywa i postura miały symbolizować siłę i dumę.

• Rasa powstała w XIX wieku w Niemczech, w mieście Leonberg, od którego wzięła swoją nazwę.

• Leonbergery często pracują w ratownictwie wodnym, gdzie wykorzystują swoją siłę i odwagę.

• Pomimo ogromnych rozmiarów, są znane z delikatności wobec dzieci i małych zwierząt.

• Ich głos jest tak głęboki i donośny, że potrafi odstraszyć intruza bez konieczności ataku.

• W przeszłości były symbolem prestiżu – psy tej rasy posiadały m.in. rodziny królewskie w Austrii i Rosji.

• Leonberger ma naturalny instynkt opiekuna – często czuwa nad domownikami, zwłaszcza nad dziećmi.

• Mimo swojego rozmiaru, potrafi być niezwykle czuły i wrażliwy – nie znosi samotności i potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem.