Eurasier

Eurasier to stosunkowo młoda, niemiecka rasa psa, która powstała z marzenia o idealnym czworonogu rodzinnym. Łączy w sobie cechy europejskich i azjatyckich szpiców, co znajduje odzwierciedlenie w jego nazwie ("Europa" + "Azja"). Jest to pies o spokojnym usposobieniu, niezwykłej wierności i pięknym, puszystym wyglądzie przypominającym misia. Eurasier nie został stworzony do pracy, stróżowania czy polowań, lecz do towarzyszenia człowiekowi. Dzięki temu jest to zwierzę niezwykle zrównoważone, które doskonale odnajduje się w roli domowego pupila, tworząc z opiekunami głęboką, niemal telepatyczną więź.

Zalety

• Zrównoważony charakter: Jest spokojny w domu i nie narzuca się swoją obecnością.

• Niewielka szczekliwość: W przeciwieństwie do wielu innych szpiców, eurasier szczeka bardzo rzadko i zazwyczaj tylko wtedy, gdy ma ku temu ważny powód.

• Brak instynktu łowieckiego: Zazwyczaj nie goni zwierzyny, co ułatwia spacery bez smyczy w bezpiecznych miejscach.

• Czystość: Bardzo dba o higienę, a jego sierść nie wydziela intensywnego "psiego" zapachu.

• Przywiązanie: Jest niezwykle lojalny i oddany swojej rodzinie.

Wady

• Nieufność wobec obcych: Może być wycofany i chłodny w stosunku do nieznajomych, co bywa mylone z płochliwością.

• Lęk separacyjny: Bardzo źle znosi samotność i izolację od rodziny; nie nadaje się do trzymania w kojcu.

• Upartość: Jako potomek szpiców bywa niezależny i może "głuchnąć" na komendy, jeśli nie widzi w nich sensu.

• Linienie: Dwa razy do roku zrzuca ogromne ilości sierści, co wymaga częstego sprzątania.

• Wrażliwość: Nie reaguje dobrze na krzyk czy surowe metody szkoleniowe, łatwo zamyka się w sobie.

Historia eurasiera jest fascynująca i bardzo dobrze udokumentowana. Rasa narodziła się w latach 60. XX wieku w Niemczech z inicjatywy Juliusa Wipfera. Marzył on o psie, który łączyłby niezależność i pierwotny wygląd szpiców z przywiązaniem i łatwością prowadzenia psa rodzinnego. Początkowo skrzyżowano Chow Chowa ze Szpicem Wilczym, tworząc rasę o nazwie "Wolf-Chow". Aby jednak udoskonalić charakter i wygląd psów, w latach 70. wprowadzono krew Samojeda. W 1973 roku rasa została oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) pod nazwą Eurasier. Celem hodowlanym od samego początku było stworzenie idealnego psa do towarzystwa, zdrowego i o stabilnej psychice.

Eurasier to pies średniej wielkości o harmonijnej budowie, w typie szpica. Jego sylwetka jest nieco wydłużona, a ruchy płynne i swobodne. Głowa ma kształt klina, z wyraźnie zaznaczonym stopem. Oczy są ciemne, średniej wielkości, o lekko skośnym ustawieniu, co nadaje psu inteligentny i czujny wyraz. Uszy są trójkątne, stojące i średniej wielkości. Ogon jest puszysty, wysoko osadzony, noszony zwinięty nad grzbietem lub lekko na bok.

Jest to pies o wyglądzie przypominającym pluszowego misia, ale o dumnym i szlachetnym wyrazie. Jego szata jest gęsta, z obfitym podszerstkiem, co sprawia, że wydaje się większy niż jest w rzeczywistości. Co ciekawe, język eurasiera może być różowy, fioletowo-niebieski (po Chow Chowie) lub łaciaty.

Wzrost: Psy osiągają od 52 do 60 cm, a suki od 48 do 56 cm w kłębie.

Waga: Psy ważą od 23 do 32 kg, suki od 18 do 26 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalne są wszystkie kolory i ich kombinacje, z wyjątkiem czysto białego, białego w łaty oraz wątrobianego (brązowego). Najczęściej spotyka się odcienie rudego, wilczastego, czarnego i płowego.

Średnia długość życia: Rasa ta cieszy się dobrym zdrowiem i żyje średnio od 12 do 15 lat.

Pochodzenie: Niemcy.

Grupa FCI: Grupa 5 (Szpice i psy w typie pierwotnym), sekcja 5 (Szpice azjatyckie i rasy pokrewne).

Eurasier to pies pewny siebie, spokojny i zrównoważony. W domu zachowuje się cicho i nie jest nadmiernie pobudliwy. Jego najważniejszą cechą jest ogromna potrzeba bliskości z człowiekiem – ten pies musi być pełnoprawnym członkiem rodziny. Wobec obcych zachowuje dystans; nie jest agresywny, ale nie zabiega o pieszczoty nieznajomych i może unikać kontaktu, dopóki sam nie zdecyduje się podejść. Jest czujny i zasygnalizuje obecność intruza, ale nie jest typowym psem stróżującym, ponieważ brakuje mu agresji.

Eurasier z reguły bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi, wykazując się w stosunku do nich dużą cierpliwością i delikatnością. Jest to wspaniały kompan zabaw, pod warunkiem, że dzieci są nauczone szacunku do zwierzęcia i nie traktują go jak zabawki. Ze względu na swoją wrażliwość, eurasier może wycofać się, gdy zabawa stanie się zbyt brutalna lub głośna. Zawsze zaleca się nadzór dorosłych podczas kontaktów psa z małymi dziećmi.

Dzięki niskiemu instynktowi łowieckiemu i łagodnemu usposobieniu, eurasier zazwyczaj bez problemu akceptuje inne zwierzęta w domu. Może żyć w zgodzie z kotami, królikami czy innymi psami, zwłaszcza jeśli został z nimi socjalizowany od szczenięcia. Nie jest psem konfliktowym i rzadko wszczyna bójki na spacerach, choć sprowokowany potrafi się obronić.

Tak, eurasier może mieszkać w bloku, o ile zapewni mu się odpowiednią dawkę ruchu i stymulacji umysłowej. W mieszkaniu jest zazwyczaj spokojny, dużo śpi i nie szczeka bez powodu. Należy jednak pamiętać, że najlepiej czuje się blisko swoich ludzi, więc mały metraż nie jest dla niego problemem, o ile nie jest izolowany. Mimo to, dom z ogrodem, gdzie może swobodnie przebywać na świeżym powietrzu (ale z dostępem do domu!), jest dla niego środowiskiem idealnym.

Wychowanie eurasiera wymaga specyficznego podejścia. Nie jest to pies, który będzie ślepo wykonywał rozkazy jak owczarek. Wymaga łagodności, konsekwencji i dużej dozy cierpliwości. Metody awersyjne, krzyk czy przymus fizyczny są absolutnie zakazane – sprawią jedynie, że pies straci zaufanie i stanie się uparty lub lękliwy. Najlepiej sprawdza się szkolenie oparte na pozytywnych wzmocnieniach (nagrody, pochwały). Eurasier chętnie się uczy, ale szybko się nudzi, więc sesje treningowe powinny być krótkie i urozmaicone.

Tak, eurasiery są psami inteligentnymi, ale ich inteligencja jest połączona z niezależnością. Rozumieją, czego się od nich oczekuje, ale czasami mogą zastanawiać się nad sensem polecenia. Nie są to psy, które będą powtarzać tę samą sztuczkę dziesiątki razy dla samej przyjemności pracy. Ich mądrość objawia się w doskonałym odczytywaniu nastrojów opiekuna i umiejętności dostosowania się do rytmu życia rodziny.

W porównaniu do innych ras pierwotnych, takich jak husky czy malamuty, eurasiery mają znacznie mniejszą tendencję do ucieczek. Są silnie związane z terytorium i opiekunem, dlatego na spacerach zazwyczaj pilnują się właściciela i nie oddalają się zbytnio. Oczywiście, w okresie dojrzewania lub w przypadku niewysterylizowanych samców, mogą zdarzyć się próby oddalenia, dlatego nauka przywołania jest kluczowa.

Stosunek do wody jest cechą indywidualną każdego psa. Niektóre eurasiery uwielbiają pływać i chętnie wchodzą do jezior czy rzek, inne będą unikać zamoczenia łap. Generalnie nie jest to rasa wodna, ale wiele osobników czerpie przyjemność z zabawy w wodzie, zwłaszcza w upalne dni, co pomaga im schłodzić organizm przy gęstym futrze.

Eurasier to jedna z mniej szczekliwych ras. Nie szczeka dla samego hałasowania ani z nudów. Jeśli eurasier szczeka, zazwyczaj oznacza to, że dzieje się coś naprawdę niepokojącego lub ktoś obcy zbliża się do terytorium. W bloku jest to ogromna zaleta, gdyż nie są uciążliwe dla sąsiadów.

Eurasier potrzebuje umiarkowanej dawki ruchu. Nie jest to maratończyk, ale nie jest też kanapowym leniem. Długi, spokojny spacer każdego dnia, połączony z możliwością swobodnego węszenia i eksploracji, jest dla niego wystarczający. Dobrze sprawdza się także w rekreacyjnych sportach kynologicznych, takich jak agility czy rally-o, o ile nie wymaga się od niego wyczynowych osiągów.

Rasa ta jest generalnie zdrowa i odporna, dzięki starannej selekcji hodowlanej. Eurasiery rzadko zapadają na poważne choroby genetyczne, ale jak każda rasa, mają pewne predyspozycje.

Do najczęstszych problemów zdrowotnych, na które należy zwracać uwagę, należą:

• Dysplazja stawów biodrowych (rzadziej łokciowych) – dlatego ważne jest kupowanie szczeniąt od przebadanych rodziców.

• Choroby oczu – takie jak distichiasis (dwurzędowość rzęs), ektropium czy entropium.

• Niedoczynność tarczycy.

• Problemy żołądkowe – skręt żołądka (dotyczy większości dużych i średnich ras).

Eurasier to rasa długowieczna jak na swoją wielkość. Średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat, choć zdarzają się osobniki dożywające 15-16 lat w dobrym zdrowiu.

Choć eurasier ma gęstą i długą sierść, jego pielęgnacja nie jest tak skomplikowana, jak mogłoby się wydawać. Jego włos ma właściwości samoczyszczące – brud i błoto po wyschnięciu same odpadają. Wystarczy regularne szczotkowanie raz lub dwa razy w tygodniu, aby usunąć martwy włos i zapobiec kołtunieniu się sierści za uszami i na portkach. Kąpiele są potrzebne rzadko, zazwyczaj tylko wtedy, gdy pies bardzo się wybrudzi.

Tak i to dość intensywnie. Eurasier linieje dwa razy do roku (wiosną i jesienią). W tym okresie traci ogromne ilości podszerstka i wymaga codziennego, dokładnego wyczesywania. Poza okresami linienia gubienie sierści jest umiarkowane.

Niestety nie. Eurasier posiada gęsty podszerstek i traci sporo sierści, która może przenosić alergeny (naskórek, ślinę). Nie jest to rasa hipoalergiczna i osoby z silną alergią na psy mogą odczuwać przy nim objawy uczulenia.

Eurasiery nie są zazwyczaj wybredne, ale mogą mieć tendencję do tycia, jeśli są przekarmiane i mają za mało ruchu. Dieta powinna być zbilansowana, dostosowana do wieku i aktywności psa. Można stosować wysokiej jakości karmy suche, mokre lub dietę BARF (surowe mięso z suplementami). Ważne jest, aby nie podawać jedzenia tuż przed ani tuż po wysiłku fizycznym, aby zminimalizować ryzyko skrętu żołądka.

Dorosły eurasier powinien jeść dwa razy dziennie – rano i wieczorem. Szczenięta wymagają częstszego karmienia (3-4 razy dziennie), stopniowo zmniejszając liczbę posiłków wraz z wiekiem.

Cena szczeniaka rasy eurasier z legalnej hodowli ZKwP (FCI) jest dość wysoka, co wynika z małej popularności rasy i trudności w hodowli. Średnio za szczenię trzeba zapłacić od 4000 do nawet 7000 złotych. Warto uważać na pseudohodowle oferujące psy taniej, gdyż mogą one nie posiadać typowych dla rasy cech charakteru lub być obciążone chorobami.

Eurasier jest psem średniej wielkości, co przekłada się na umiarkowane koszty żywienia. Miesięczny koszt wysokiej jakości karmy to wydatek rzędu 250–400 zł. Rasa ta jest na ogół zdrowa, co ogranicza wizyty u weterynarza głównie do profilaktyki (szczepienia, odrobaczanie, ochrona przeciwkleszczowa – średnio ok. 50–100 zł miesięcznie w skali roku). Należy jednak liczyć się z jednorazowym kosztem zakupu porządnych akcesoriów do pielęgnacji (szczotki, pudlówki), które przy tej sierści są niezbędne. Całkowity średni koszt miesięczny oscyluje w granicach 350–500 zł.

• Trzy rasy w jednym: Eurasier powstał z krzyżówki Chow Chowa, Szpica Wilczego i Samojeda. Każda z tych ras wniosła coś innego: Chow Chow – spokój i dystans, Szpic Wilczy – czujność i zdrowie, Samojed – przyjazne nastawienie do ludzi.

• Niebieski język: Ze względu na pokrewieństwo z Chow Chowem, wiele eurasierów ma język w niebieskie lub fioletowe plamy, a czasem nawet całkowicie niebieski.

• Sławny właściciel: Jednym z pierwszych miłośników i posiadaczy tej rasy był Konrad Lorenz, wybitny austriacki zoolog i noblista, autor słynnej książki "I tak człowiek trafił na psa".

• Brak zapachu: Właściciele eurasierów często podkreślają, że nawet mokra sierść tych psów nie wydziela charakterystycznego, nieprzyjemnego "psiego zapachu".